Ocak 1988’de Birgit Scherzer’in “Keith”i, Doğu Almanya’nın başkenti Berlin’deki Komische Oper’de çok büyük bir başarıya imza atar. Genç koreograf için bu dans performansı bir dönüm noktasıdır. “Keith”de sahne alan yedi sanatçıdan dördü neredeyse bir yıl sonra, Birgit ile birlikte Doğu Almanya’dan ayrılmış olacak, bazıları ise Batı Almanya’daki “Klassenfeind” konuk performansları sırasında kaçacaktır. Çoğunluğu “basit” koşullardan gelen dansçılar, devlet tarafından yüksek performans gösterecek şekilde yetiştirilmişlerdir. Işıkları uzaklara kadar ulaşan ve Doğu Almaya’nın imajı için önemli olan bu seçkin sanatçı sınıfın Batı’ya seyahat etmelerine izin verilmektedir. Doğu Almanya’da kalan aileleri ise dönmeleri için bir kozdur. Başlangıçta Komische Oper’deki yaratıcı atmosfer, ideolojik zorlamalara karşı koruyucu bir perde oluştursa da 1980’lerin sonunda baskı artar. Berlin Duvarı’nın yıkılmasından önceki aylarda –ki bu kimsenin öngörmediği bir olaydır- grubun pek çok üyesi hayati bir kararla; kalma ya da gitme kararıyla karşı karşıya kalır.

Film yapımcısı Salar Ghazi, o dönemde bazı dansçılarla arkadaştır. Olayları bir kez daha hatırlayıp gözden geçirmek ve üzerlerinde düşünmek için onları ziyaret eder. Anılar ve özel VHS materyalleriyle yaratılan kompleks resimde, dönüm noktasındaki o dönemin yaşama hissi yeniden hayat buluyor.

Yönetmen: Salar Gazi

Prodüksiyon: Salar Gazi

Müzik: Gert Anklam, Beate Gatscha

Kamera: Salar Gazi